Czysta ściana z telewizorem wygląda świetnie tylko wtedy, gdy znikają kable. Sposobów jest kilka — od pełnej „instalacji w ścianie” po rozwiązania bez kucia, które można zrobić w wynajętym mieszkaniu. Poniżej praktyczny przewodnik, bez nadmiaru teorii.
Na początek: ustal układ zanim wiercisz
Najpierw zdecyduj, gdzie stanie szafka RTV, soundbar, subwoofer i ewentualna konsola. Środek ekranu dobrze wypada na wysokości oczu na siedząco, zwykle ok. 100–110 cm od podłogi dla TV 55–65”. Uchwyty z regulacją pozwalają skorygować kilka centymetrów po montażu — warto je brać pod uwagę, jeśli meble jeszcze „pracują”.
Remont w toku? Zrób instalację w ścianie
Najczyściej wychodzi zestaw: gniazdo 230 V za telewizorem + oddzielna rura osłonowa (peszel) na sygnał. Zasilanie wyprowadź na wysokość uchwytu (zwykle 110–130 cm), a drugie gniazdo 230 V oraz porty sygnałowe (HDMI, Ethernet, antena) daj nisko, za szafką (ok. 30 cm). Między tymi punktami poprowadź dwie rury: jedną do 230 V (jeśli musisz zejść z przewodem niżej), drugą szerszą (minimum ø32–40 mm) tylko na kable sygnałowe. Oddzielenie to nie kaprys — chodzi o bezpieczeństwo i brak zakłóceń.
Warto od razu położyć dwie nitki peszla: jedną „teraz”, drugą na przyszłość (np. dla światłowodowego HDMI albo dodatkowego Ethernetu). Do środka wrzuć pilotujący sznurek; później przeciąganie przewodów zajmuje minuty, a nie godziny. Zakończenia maskujesz płytami szczotkowymi lub ramkami keystone — kable wychodzą czysto, bez widocznych przepustów.
Promienie gięcia mają znaczenie: HDMI 2.1 ma grube wtyki, więc łuki prowadź możliwie szeroko. Przy odcinkach dłuższych niż 5–7 metrów lepiej użyć aktywnego albo światłowodowego HDMI; klasyczny kabel potrafi gubić sygnał 4K/120.
Bez kucia? Da się to zrobić estetycznie
Na gładkiej ścianie sprawdzają się płaskie korytka malowane pod kolor (mat znika najlepiej). Warto prowadzić je pionem pod telewizorem i dopiero przy podłodze „złamać” w bok do szafki — jeden czysty pion wygląda lepiej niż kilka krótkich odcinków. Druga opcja to listwa przypodłogowa z kanałem kablowym: sygnał idzie przy podłodze, a za TV wychodzi tylko krótki odcinek do uchwytu. W wynajmie ratunkiem bywa płaska taśma Ethernet ukryta pod farbą lub tapetą oraz klejone mini-kanały, które odchodzą bez śladu po demontażu.
Jeśli masz uchwyt z wysięgiem, zostaw za TV miękki zapas kabli w pętli. Krótki „ogon” będzie ciągnął złącza przy każdym odchyleniu, dłuższa pętla znosi ruch bez napinania.
Karton-gips, cegła, żelbet — różne podejścia
W ściance GK najprostsze jest przeciągnięcie peszli wewnątrz przegrody między profilami; pamiętaj o wzmocnieniu (sklejka/MDF) pod uchwyt i o przepustach z tuleją, żeby blacha nie ocierała przewodów. W murze czy żelbecie łatwiej jest wykłuć pionowy bruzd i schować peszel na stałe; przy silikonowaniu wylotów warto użyć mankietów, by krawędzie nie „gryzły” kabli.
Zasilanie i separacja, czyli kawałek bezpieczeństwa
Przewody 230 V nie powinny iść w tym samym peszlu co HDMI czy Ethernet, chyba że rura i kable mają wyraźne dopuszczenia do wspólnego prowadzenia (zwykle nie mają). Gniazdo za TV podłącz do obwodu gniazd w pokoju; listwę antyprzepięciową schowaj w szafce i podepnij tam urządzenia towarzyszące. Tanie przedłużacze z wtykami „przelotowymi” lepiej omijać — grzeją się i generują bałagan.
Dźwięk, dekodery i reszta ekipy
Soundbar powieś tuż pod krawędzią TV i przewidziaj dla niego krótki odcinek peszla (HDMI eARC + zasilanie). Konsola i dekoder najlepiej czują się w szafce, ale zostaw za nią przestrzeń wentylacyjną; w ciasnych korpusach wzmacniacze i PS5 potrafią „ugotować” półkę. Jeśli łączysz się po Wi-Fi, mimo wszystko pociągnij Ethernet do szafki RTV — stabilność streamingu i aktualizacji robi różnicę, a kabel można nie używać dziś, tylko jutro.
Serwis i „święty spokój” na przyszłość
Za szafką RTV zrób okienko serwisowe (np. maskownica na magnes), żeby dostać się do zasilaczy i łączeń bez demontażu telewizora. W peszlach zostaw po jednym wolnym sznurku; kiedy zmienisz TV na większy lub dojdzie nowe urządzenie, przeciągniesz kabel w pięć minut. Jeśli kładziesz tapetę czy tynk dekoracyjny, najpierw zakończ płytami szczotkowymi, dopiero potem wykańczaj — unikniesz „doklejania” ramek na gotowo.
Plan działania w skrócie
Gniazdo 230 V za telewizorem, sygnał w oddzielnym, szerokim peszlu do szafki, zapas drugiej rury „na jutro”, płyty szczotkowe zamiast dziur i pętla luzu za uchwytem — to konfiguracja, która znika z oczu i działa latami. Gdy kucia nie ma w planie, pionowe korytko malowane pod kolor plus kanał w listwie przypodłogowej dają niemal ten sam efekt. Reszta to drobiazgi: przyzwoite HDMI (aktywny/fiber przy długich trasach), jeden przewód Ethernet „w rezerwie” i szafka z oddechem. Dzięki temu ściana zostaje czysta, a sprzęt działa bez niespodzianek.
